கூலியோ, சம்பளமோ
வாழ்வைத் தள்ளினாலும்
சாவைத் தள்ளாத
வரைமுறைக்குள்
இன்னும்
வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது
என் கிராமங்கள்...
ஆயிரம்தான்
சண்டை இருந்தாலும்,
வேலைகள் பல
இருந்தாலும்
வீட்டிற்கு ஒருவராவது
வந்து துக்கம்
விசாரிப்பார்கள்
சாவு வீட்டில்....
திட்டித் தீர்த்து
மண்வாறித் தூற்றி
சாபங்கள் பல
தந்திருந்தாலும்
முந்திக் கொண்டு
வருவார்கள்
துக்கத்தில் பங்கேற்க...
கூடை கூடையாய்
குவியும் வாய்க்கரிசி
சம்பிரதாயத்தில்
ஒரு மாதத்திற்காவது
இல்லாது போகும்
சாவு வீட்டில் பசி...
ஊரே மயானம்
சென்று அடக்கம்
செய்தபின் பேசும்
பேச்சினில் கரையும்
இறந்தவரின்
அருமை, பெருமைகள்...
நாட்கள் பல
சென்றபிறகும்
கடைபிடிக்கப்படும்
துக்கம் .,
இன்றோ
மின்சார தகன அடுப்பில்
சம்பிரதாயங்கள் இன்றி
அரைமணி நேரத்தில்
முடிந்து விடும்
நகர வாழ்க்கையில்
மறந்தே போகிறது
அந்த இ(ற)ழப்பின் வலி...!
முதல் மழை
ReplyDeleteஉணரக்கூடிய வரி(லி)கள்
ReplyDeleteஅருமை கருன்!
ReplyDeleteஇனிய காலை வணக்கம் மச்சி,
ReplyDeleteமருவி வரும் இறப்பு வீடுகளின் நிலையினை ஆதங்கமாய்ச் சொல்லி நிற்கிறது கவிதை.
அன்றைய கால கட்டத்தில் சாவீடுகளில் பிரிந்த சுற்றங்கள் ஒன்று கூடும்,
இன்றோ..
தகன அடுப்பின் நிலையால்...உணர்வுகளும் மழுங்கடிக்கப்படுகின்றன எனும் உண்மையினை அழுத்தமாகச் சொல்லியிருக்கிறீங்க.
Valigal....athu kattru tharum
ReplyDeleteanaithum......
அருமை!
ReplyDeleteபிறப்பிலேயே நிறைய மாற்றங்கள்... இறப்பிலும் மாற்றங்கள் வருமே...
ReplyDeleteநல்ல கவிதை.
ReplyDeleteநிஜமான வலி - உண்மை கவிதை
ReplyDeleteவரிகளில்
ReplyDeleteகிராமத்தில் வாழும்
பச்சையான மனிதர்களின்
மண்வாசனை
அருமை நண்பரே பகிர்வுக்கு நன்றி
ReplyDeleteஇன்றோ
ReplyDeleteமின்சார தகன அடுப்பில்
சம்பிரதாயங்கள் இன்றி
அரைமணி நேரத்தில்
முடிந்து விடும்
நகர வாழ்க்கையில்
மறந்தே போகிறது
அந்த இ(ற)ழப்பின் வலி...!
முற்றிலும் உண்மை .மிக்க
நன்றி சகோ அழகிய கவிதைப்
பகிர்வுக்கு .........
ஓட்டெல்லாம் போட்டாச்சு சகோ .....
ReplyDeleteநல்ல சிந்தனை
ReplyDeleteகேள்வியும் நன்று..
அருமை
நல்ல கவிதை
ReplyDeleteஇன்று என் வலையில்
ReplyDeleteநாஞ்சில் மனோ Vs கருண் Vs சி.பி – யார் அதுல பெரிய ஆள்?
இது காலத்தின் மற்றும் சூழ்நிலையின் மாற்றம். இன்றைய நகர வாழ்க்கை தான் நம்மை இவ்வாறு மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறது.
ReplyDeleteஇறந்தாலும் பாலை ஊற்றுவார் இங்கே பிறந்தாலும் பாலை ஊற்றுவார்....!!!
ReplyDeleteஅன்பின் கருண்
ReplyDeleteசிந்தனை அருமை - கவிதை ( எண்டர் கவிதை ) அருமை . தொழிற்புரட்சி தவிர்க்க இயலாதது - நாம் தான் அதற்கேற்றாற்போல் மாற வேண்டும். நட்புடன் சீனா
வலி மிகுந்த கவிதை வ[லி]ரிகள்....!!!
ReplyDeleteகருன்,
ReplyDeleteகால மாற்றத்திற்கு மனிதன் தனது வாழ்வை காவு கொடுக்கப் பழகி விட்டான்.
வாழும் காலத்திலேயே இன்னும் எதையெதையெல்லாம் இழக்க இருக்கிறோமோ?
கிராமமோ நகரமோ நாம் மிகவும் நேசிக்கும் ஒருவரின் சாவின் வலி தாங்கமுடியாதது
ReplyDeleteதிட்டித் தீர்த்து
ReplyDeleteமண்வாறித் தூற்றி
சாபங்கள் பல
தந்திருந்தாலும்
முந்திக் கொண்டு
வருவார்கள்
துக்கத்தில் பங்கேற்க...////////
உண்மை! உண்மையிலும் உண்மை! கிராமத்தவர்களின் பெருங்குணமே அப்படித்தான்!
///
ReplyDeleteஇன்றோ
மின்சார தகன அடுப்பில்
சம்பிரதாயங்கள் இன்றி
அரைமணி நேரத்தில்
முடிந்து விடும்
நகர வாழ்க்கையில்
மறந்தே போகிறது
அந்த இ(ற)ழப்பின் வலி..////
இப்போதாவது கொஞ்சம் இருக்கின்ரது இனிவரும் காலங்களில் அதுவும் இருக்காது போங்க
மரணபயம் கொடுமையானதுதான்....
ReplyDeleteஅந்த வலிக்கும் வேதனைக்கும் மாற்றீடு இல்லை என்பதாலோ...என்னவோ...துக்கத்தை பகிர்ந்துகொள்ள முன்வருகின்றனர்...
இன்றோ
ReplyDeleteமின்சார தகன அடுப்பில்
சம்பிரதாயங்கள் இன்றி
அரைமணி நேரத்தில்
முடிந்து விடும்
நகர வாழ்க்கையில்
மறந்தே போகிறது
அந்த இ(ற)ழப்பின் வலி...!
>>>
அந்த அரை மணி நேரத்தை நான் சமீபத்தில்தான் உணர்ந்தேன் சகோ. சாவின் கொடுமையைவிட உறவுகள் அடிக்கும் கேலிக்கூத்துக்கள்தான் கண்கலங்க வைத்தன.
thanks for sharing
ReplyDeleteஅருமை
ReplyDeleteநிஜமான வலி!!!!
ReplyDeleteகவிதையில் வலி அதிகம் கொட்டி கிடக்குது.... நன்று...
ReplyDeleteமிகச் சரி
ReplyDeleteமனதுக்கு மிக நெருக்கமாய் இருந்த
ஆறுதல் வார்த்தைகள் கூட
சடங்கு சம்பிரதாயமாக மாறி
கிராமங்களும் நகரம்போல்
நரகமாகி வருவது குறித்த
உங்கள் படைப்பு அருமை
தொடர வாழ்த்துக்கள்
த.ம 20
வேதனைகளை அருமையா சொல்லிட்டீங்க நண்பரே...
ReplyDeleteஉண்மைதான் இன்றும் அப்படிப்பட்ட கிராமங்கள் இருக்கின்றன!
ReplyDeleteநல்ல கவிதை!
நிஜமான கவிதை.நிஜமான வலி
ReplyDeleteகவிதை நல்லாயிருக்குங்க..
ReplyDeleteகாணாமல் போகும் எதார்த்தங்கள்.../
ReplyDeleteஉண்மைதான். அருமையான கவிதை. நன்று.
மண்ணின் மணம் வீசுது கவிதையில்...
ReplyDeleteஎண்ணத்தின் வெளிப்பாடான கவிதையிலே!...